دفتر فروش: اصفهان-خیابان رودکی
تلفن: 3-03137866682
کارخانه:یزد- شهرک صنعتی مهریز
تلفن: 03532553376
بر خلاف نیترات، کلر یکی از 16 عنصر ضروری برای رشد گیاه است. کلر به میزان خیلی کم برای سلامت و رشد گیاه لازم است و به عنوان ریزمغذی دسته بندی می شود.کلر را میتوان به عنوان عنصر ریزمغذی ضروری و به عنوان عنصر سمی در شرایط تنش شوری مورد بررسی قرار داد.
بر خلاف این باور که نیاز گیاهان به کلر اندک است، اما به طور میانگین اکثر گیاهان به کلر بیش از غلظت یک ریزمغذی نیاز دارند. کلر فروانترین آنیون غیرآلی در سلولهای گیاه است و جالب است که این مقدار کلر با برخی از منابع که کلر را برای گیاه سمی می داند، همپوشانی دارد. میانگین کلر مورد نیاز در گونه های مختلف گیاهی بین 20-2، در گیاهان حساس 7-4 و در گیاهان مقاوم به کلر mg/g D.M[1] 15-35 است. اکثرا گیاهان میتوانند غلظتهای 100-10 برابر بیشتر کلر را در اندامهای خود ذخیره کنند، بدون اینکه مسموم شوند.
در بسیاری از مطالعات کشاورزی به نقش کلر در افزایش قابل توجه عملکرد در محصولات مختلف کشاورزی اشاره شده است. وجود کلر در سیستم تنفس گیاه، تقسیم آب، فعالیتهای آنزیمی گیاه به عنوان یک ریزمغذی ضروری است و اما وجود کلر به عنوان عنصر ماکرو مفید موجب افزایش بیوماس خشک شده و عملکرد گیاه را بهبود میدهد. عنصر مفید در گیاهان به اینصورت تعریف میشود که این عناصر رشد گیاه را تحریک میکنند اما برای گونه های گیاهی خاص یا تحت شرایط ویژه ضروری نیستند.گرچه کلر عنصر پرمصرف ضروری نیست، اما تجمع کلر تا سطح عنصر پرمصرف در گیاه موجب تحریک رشد گیاه میشود. به علاوه به عنوان عنصر ریزمغذی، از کلر به عنوان یک عنصر ریزمغذی مفید یاد میشود.
[1] وزن خشک=dry matter
گیاهان برای رشد، تکامل و ادامه حیات به 16 عنصر غذایی نیاز دارند. این عناصر شامل N P, K, Ca, Mg, S, Cl, Fe, Zn, Mn, Cu, B, Mo, C, H, و O می باشند، نیاز گیاه به برخی از این عناصر کم و برخی دیگر برای زنده ماندن گیاه ضروری اند. برخی از این عناصر مانند اکسیژن، کربن و هیدروژن از طریق هوا تأمین می شود و سایر عناصر از طریق مواد معدنی موجود در خاک در اختیار گیاه قرار می گیرد.
اگرچه کلر به عنوان یک عنصر ماکرو مفید در گیاهان وظایف مهمی را بر عهده دارد اما طبق یک باور قدیمی و به ویژه در متون کشاورزی کلر بیشتر به عنوان آنیونی سمی شناخته می شود تا یک عنصر غذایی و این مفهوم به دو دلیل پررنگ شده است: اول سمیتی که از تجمع کلر در شرایط تنش شوری ایجاد می شود و دوم اینکه تجمع و جذب کلر توسط ریشه به ضرر تغذیه نیترات (مهمترین منبع نیتروژن برای گیاهان عالی) است.
بر خلاف نیترات، کلر یکی از 16 عنصر ضروری برای رشد گیاه است. کلر به میزان خیلی کم برای سلامت و رشد گیاه لازم است و به عنوان ریزمغذی دسته بندی می شود.کلر را می توان به عنوان عنصر ریزمغذی ضروری و به عنوان عنصر سمی در شرایط تنش شوری مورد بررسی قرار داد.
بر خلاف این باور که نیاز گیاهان به کلر اندک است، اما به طور میانگین اکثر گیاهان به کلر بیش از غلظت یک ریزمغذی نیاز دارند. کلر فروانترین آنیون غیرآلی در سلول های گیاه است و جالب است که این مقدار کلر با برخی از منابع که کلر را برای گیاه سمی می داند، همپوشانی دارد. میانگین کلر مورد نیاز در گونه های مختلف گیاهی بین 20-2، در گیاهان حساس 7-4 و در گیاهان مقاوم به کلر mg/g D.M 15-35 است. اکثرا گیاهان می توانند غلظت های 100-10 برابر بیشتر کلر را در اندام های خود ذخیره کنند، بدون اینکه مسموم شوند.
در بسیاری از مطالعات کشاورزی به نقش کلر در افزایش قابل توجه عملکرد در محصولات مختلف کشاورزی اشاره شده است. وجود کلر در سیستم تنفس گیاه، تقسیم آب، فعالیت های آنزیمی گیاه به عنوان یک ریزمغذی ضروری است و اما وجود کلر به عنوان عنصر ماکرو مفید موجب افزایش بیوماس خشک شده و عملکرد گیاه را بهبود می دهد. عنصر مفید در گیاهان به اینصورت تعریف می شود که این عناصر رشد گیاه را تحریک می کنند اما برای گونه های گیاهی خاص یا تحت شرایط ویژه ضروری نیستند.گرچه کلر عنصر پرمصرف ضروری نیست، اما تجمع کلر تا سطح عنصر پرمصرف در گیاه موجب تحریک رشد گیاه می شود. به علاوه به عنوان عنصر ریزمغذی، از کلر به عنوان یک عنصر ریزمغذی مفید یاد می شود.
• بالانس بار، تنظیم اسمزی، تورژسانس، حجم سلولی و رشد
• تعادل آب سلول و افزایش ظرفیت ذخیره آب در سلول های گیاهی
• بهبود فتوسنتز و کارآیی مصرف آب
• کارآیی انرژی و افزایش ماده خشک
• بهبود کارآیی مصرف نیتروژن
• بهبود فعالیت کلروپلاست و عملکرد اندامکی
• ایجاد و انتشار سیگنال های الکتریکی، جریان های یونی در گردش و ایمنی گیاه
• بهبود عملکرد محصول
تحقیقات اخیر حاکی از آن است که کلر تعیین کننده کمیت و کیفیت اسمز در گیاه است و به اندازه کافی توسط سایر آنیون های پرمصرف جایگزین نمی شود. میزان تجمع مؤثر کلر در برگ های تنباکو چهار برابر نیترات و سه برابر بیشتر از مجموع سولفات + فسفات است. در سلول های جانوری نیز غلظت کلر نقش حیاتی در تنظیم اسمز سلولی دارد. کلر در تأمین اسمولاریته سلول، تجمع آب و تورژسانس بسیار مؤثر است (در نهایت موجب تحریک طویل شدن سلول می شود).
زمانیکه به کلر به عنوان یک ریزمغذی نگاه می کنیم، میزان کافی آن برای تقسیم سلولی نیاز است و به عنوان عنصر ماکرو به ویژه در تنباکو برای طویل شدن سلول های برگ مورد نیاز است.
تحریک رشد سلول های گیاهی وابسته به کلر در سایر اندام ها و انواع سلول ها نیز مورد بررسی قرار گرفته مانند: طویل شدن سلول های اپیدرمی میانگره در نخود فرنگی، سلول های کشیده کولئوپتیل در نهال های علفی و طویل شدن لوله گرده. در برخی از این فرآیند ها کلر توسط نیترات یا سایر آنیون های غیرآلی جانشین می شود که مانع تحریک یا کاهش تحریک طویل شدن سلولی می شود و این امر ویژگی کلر را آشکار می کند.
در حقیقت مصرف نیترات نسبت طویل شدن سلولی را افزایش می دهد و برای طویل شدن سلول به کلر نیاز است. تحقیقات ثابت کرده که بسیاری از فرآیندهایی که در آن کلر باعث افزایش طول سلول یا عملکرد سلول های حرکتی می شود، به اکسین پاسخ می دهند که به نوبه خود نقش کلر را به عنوان پیش نیاز طویل شدن سلول ها نشان می دهد. اگرچه مکانیسمی که واکنش های بین توسعه گیاه، چرخه سلولی، فعالیت فیتوهورمون ها و هموستازی کلرور در گیاهان را تنظیم می کنند همچنان ناشناخته اند.
مجموع خواصی که برای کلر گفته شد، اسمولاریته بالاتر، سلول های برگ بزرگتر با توانایی بیشتر، بخش بندی یونی و تورژسانس بالاتر، نقش کلر را به عنوان عنصر غذایی پرمصرف نمایان می کند و ظرفیت ذخیره آب در سلول های گیاهی را افزایش می دهد.
کلر به صورت همزمان رشد را تحریک و مصرف آب را کاهش می دهد و در نتیجه بهبود کارآیی آب اتفاق می افتد. کلر رسانش انتشار مزوفیل را به CO2 افزایش می دهد. این پدیده باعث می شود سطح بالاتری از کلروپلاست در معرض فضای هوایی سلول های مزوفیل قرار گیرد و این مطلب به نقش تغذیه ای کلر در کارآیی کلروپلاست اشاره دارد. gm بالاتر کاهش gs را جبران کرده و در نتیجه بطور کلی WUE را بالا می برد.
شکل دارد
اثرات ویژه کلر بر روی هدایت هیدرولیکی ریشه، از طریق تنظیم حامل آبی واسطه آکواپارین از طریق PM سلول های ریشه یکی از مسائلی است که تاکنون ناشناخته مانده است. شواهد حاکی از آن است که در اسمولاریته گیاه و جریان آبی از ریشه به آوند چوبی دو یون کلر و پتاسیم نقش دارند. بعلاوه نقش کلر در تسهیل بارگیری و تخلیه قندها در شیره آبکش نیز پیشنهاد شده است.
نقش تغذیه کلر در افزایش عملکرد و بهبود کارآیی مصرف آب (WUE) تمرکز بسیاری از تحقیقات گیاهی را به سوی خود جلب کرده است. از اثرات خوب کلر در سطح عنصر پرمصرف می توان به نگهداشت نسبت بالای فتوسنتز و بهبود WUE به ویژه در گیاهان C3 اشاره کرد، کاهش آب از طریق تعرق به طور ذاتی به نفع فرآیند تثبیت CO2 اتمسفری است.
افزایش تولید بیوماس بواسطه تغذیه کلر در سطح ماکرو بخاطر تحریک تورژسانس بالاتر، اندازه سلول و بسط شاخسار است. کلر نه تنها وزن تر گیاه را بواسطه افزایش تجمع آب افزایش می دهد، بلکه بیوماس خشک را نیز بالا می برد. این پدیده به افزایش مؤثر در کارآیی کربن و نیتروژن نیاز دارد. فراوانترین گونه های آنیونی مورد استفاده به عنوان مولکول تنظیم کننده اسمز در گیاهان شامل کلر، نیترات و مالات است. از نظر صرفه هزینه، تجمع کلر بسیار کارآمد است. از سوی دیگر انرژی تولید اسمولاریته توسط جریان کلر همیشه کمتر از سنتز اسیدهای آلی است. از طرفی هزینه بخش بندی واکوئلی کلر احتمالا در مقایسه با سکوستریشن نیترات انرژی کمتری نیاز دارد. دلیل پیشنهادی برای این موضوع این است که مکانیسم رایج برای بخش بندی کلر بر اساس فعالیت کانال های آنیونی است، در حالیکه برای نیترات به سطح بالاتری از مکانیسم های انتقال فعال ثانویه بستگی دارد. به علاوه بخش بندی کلر (با دسترسی بیشتر و اسمولیت ارزانتر) تجمع واکوئلی نیترات و مالات را کاهش می دهد که موجب می شود این دو منبع مهم کربن و نیتروژن برای رشد و متابولیسم گیاه در دسترس تر باشند.
گیاهان هالوفیت که تحت شرایط کمبود کلر رشد کرده اند، غلظت های بیشتری از نیترات و مالات را نسبت به گیاهانی که در غلظت مناسب کلریدسدیم رشد کرده اند جمع می کنند. جدای از این تفاسیر، انتظار می رود تمامی فواید همراه با تغذیه کلر به عنوان عنصر پرمصرف، مانند وضعیت بهتر آب، پخشیدگی بیشتر مزوفیل به CO2 و احتمالا سایر فاکتورهایی که همچنان تفسیر نشده موجب بهبود توسعه گیاه، متابولیسم و رشد می شوند.
در گیاهان زراعی یکی از مهمترین عناصر محدودکننده رشد، نیتروژن است که برای تولید پروتئین، اسید نوکلئیک و متابولیسم ثانویه ضروری است. نیترات یکی از مهمترین و بزرگترین منابع نیتروژن است که به عنوان مولکول شاخص در کنترل بسیاری از فرآیندهای فیزیولوژیک، رشد گیاه و عملکرد محصول دخیل است. نیترات و کلر هر دو از فراوانترین آنیون های غیرآلی در گیاه هستند و خواص فیزیکی و مکانیسم های انتقال مشابهی را به اشتراک می گذارند، که مربوط به منشأ واکنش های دینامیکی قوی بین دو آنیون تک ظرفیتی است.
جذب کلر ریشه در حضور نیترات مهار می شود و همینطور تجمع بالاتر کلر منجر به حضور میزان کمتر نیترات در گیاه می شود و نشانگر این است که جریان دو آنیون توسط مکانیسم های انتقال یکسان انجام شده است. این واکنش آنتاگونیستی بین کلر و نیترات یکی از دلایلی است که در بسیاری از تألیفات، مضرات کلر برای کشاورزی مورد بحث قرار گرفته است. البته ارجحیت نیترات در تغذیه منطقی است زیرا مولکولی است که بعد از جذب توسط ریشه ترجیحا برای جذب آنابولیکی استفاده می شود، در حالیکه کلر در بافت های گیاهی تجمع پیدا می کند، زیرا متابولیزه نمی شود. بعلاوه اگرچه نسبت جذب کلر خالص بطور قابل ملاحظه ای بالاتر از نسبت رقت تعیین شده برای رشد گیاه است، افزایش مداوم غلظت کلر ممکن است منجر به آسیب نهایی در اندام های گیاهان حساس شود.
کارآیی مصرف نیتروژن شاخصی مهم در کشاورزی، برای کاهش مصرف کودهای شیمیایی است و فواید قابل توجهی برای کشاورز و محیط زیست دارد. جذب و تخصیص نیترات، فاکتورهایی کلیدی در تنظیم NUE هستند. با توجه به تعامل نزدیک بین کلر و نیترات انتظار می رود که کلر به طور معنی داری بر NUE اثرگذار باشد. سوال مهم این است که آیا کلر شاخص NUE را بهتر می کند یا بدتر؟ باور معمول این است که کلر نه تنها جذب نیترات از ریشه را کاهش می دهد، بلکه با کاهش انتقال ریشه به شاخه، از طریق بخش بندی کلر، شاخص NUE را کاهش می دهد.
آزادسازی آنیون کلر از سلول های ریشه به کانال های آنیونی (بجای جریان نیترات) می تواند مکانیسم مهمی برای ممانعت از کاهش منبع مهمی چون نیتروژن باشد، که انتظار می رود NUE را بهبود دهد. بخش بندی واکوئلی نیترات میزان تجمع این عنصر در بافت های گیاهی را تعیین می کند و مطالعات مختلفی روابط بین میزان نیترات و NUE را آشکار کردند. در گونه ای از کلزا، افزایش NUE با تجمع بالاتر نیترات در شاخسار و میزان کمتر آن در ریشه همبستگی دارد و اینجاست که فرضیه بخش بندی ترجیحی کلر پررنگ می شود: گیاهان ترجیح می دهند از کلر به عنوان مولکول اسمولاریته استفاده کنند، در حالیکه وقتی کلر به میزان کافی در خاک در دسترس نباشد، نیترات (به عنوان منبع نیتروژن برای گیاهان) آسیمیلیت شده و به عنوان اُسمولیت استفاده می شود.
در تنباکو استفاده محلول غذایی پایه از محلول نمکی حاوی کلر، مقدار نیترات برگ را 6/5 برابر کاهش داد، در حالیکه استفاده از محلول نمکی حاوی اکی والان های مساوی از فسفات+سولفات میزان نیترات برگ را 1/7 برابر کاهش داده است. جالب اینجاست که اگرچه گیاهان تیمارشده با کلر حاوی 3/6 برابر نیترات کمتر نسبت به تیمار فسفات+سولفات هستند، اما بیوماس بالاتری دارند و این مطلب به طور جدی این فرضیه را تقویت می-کند که کلر میزان NUE را بهبود می¬دهد هرچند میزان نیترات برگ را کاهش می¬دهد.
بطور خلاصه محتملترین سناریو پیشنهادی اینگونه است که، زمانیکه نیترات در دسترس است مکانیسم انتقال فعال (غالبا برای نیترات انتخاب پذیری بیشتری دارد تا کلر) جریان نیترات را به وسیله ممانعت در جذب کلر اولویت می دهد. زمانیکه نیترات کمتری در دسترس است، جریان کلر کمتر محدود می شود و غلظت کلر بین سلولی و میزان جذب ریشه ای کلر افزایش پیدا می کند که انتظار می رود جایگزین نیترات در توابع مهم اسمزی می شود و اجازه می دهد مصرف نیتروژن موجود کارآمدتر شود. گونه ها یا ارقام با ظرفیت نگهداری کلر بالاتر (مثل تنباکو) احتمالا دارای ناقل های جریان آنیونی با انتخاب پذیری بیشتر کلر هستند.
یکی دیگر از جنبه هایی که روابط بین کلر و NUE را پیشنهاد می¬دهد این است که کلر بر فعالیت سنتز آسپاراژین اثر محرک دارد. کلراید میل ترکیبی آسپاراژین سنتتاز را برای گلوتامات (بستر آن) افزایش می دهد. آسپاراژین ترکیبی مهم در انتقال نیتروژن محلول در بسیاری از گیاهان است و به نقش تغذیه ای کلر در انتقال و متابولیسم نیتروژن اشاره دارد.
کلراید یکی از فراوانترین آنیون ها در استرومای کروپلاست است. بعد از شروع روشنایی، جریان کلر از استروما به لومِن برای تورم تیلاکوئید ضروری است. متقابلا برگشت مجدد کلر به استروما منجر به کوچک شدن تیلاکوئید در طول انتقال به تاریکی می شود. مشابه نقشی که کلر در تحریک تورژسانس سلولی و طویل شدن آن ایفا می کند، تنظیم انبساط تیلاکوئید این احتمال را تقویت می کند که کلر در تحریک تنظیم اسمز کلروپلاست و رشد آن نقش دارد و می تواند به عنوان پیش سازی برای تقسیمات بعدی آن باشد، بنابراین افزایش پخشیدگی مزوفیل به CO2 در گیاهان تیمار شده با کلر در سطح عنصر غذایی پرمصرف با بیوژنز بیشتر کلروپلاست مرتبط است.
جریان کلر همچنین در تنظیم انتقال الکترون فتوسنتز و مکانیسم های حفاظت نوری در کلروپلاست نقش مهمی ایفا می کند. تجمع پروتون ها در تیلاکوئید لومِن بصورت الکتریکی توسط جریان کلر متوازن می شود، این مطلب حاکی از آن است که کلر شیب ایجاد شده بین لومِن و استروما را تنظیم می کند. هموستاز کلر کافی که توسط کانال های کلر تیلاکوئید تنظیم می شود، برای تنظیم فتوسنتز با نوسانات نوری و شرایط محیطی ضروری است. بنابراین نقش کلر برای عملکرد مناسب کلروپلاست و تولید ویژه عنصری (مثلا اینکه کلر به کانال های ویژه کلر نیاز دارد) حداقل تا حدی می تواند نیاز بیشتر گیاه به کلر را در مقایسه با سایر مولکول های مشابه نظیر نیترات توضیح دهد.
نقش ویژه کلر در سیگنال های الکتریکی در حال تکثیر و جریان های یونی در گردش نیز توصیف شده اند، اگرچه این روابط به کلر در سطح ماکروالمنت نیاز ندارند. سیگنال های الکتریکی شامل پتانسیل عمل، پتانسیل موج آرام و پتانسیل های سیستم، به سرعت در پاسخ به محرک های زنده و غیرزیستی منتشر می شوند و به عنوان عدم تعادل یونی در سرتاسر غشای پلاسمایی منجر به گذار ولتاژ می شود. چرخش جریان های یونی از طریق لوله گرده، شامل جذب کلر در محدوده های بالغ و آزادسازی کلر جوانه های رأسی، برای جوانه زنی گرده و رشد لوله گرده مهم است.
این ایده که فقط مقادیر کمی از کلر برای رشد بهینه گیاه نیاز است و اینکه بطور طبیعی سطوح کافی کلر نیازهای محصولات را برآورده می کند، هنوز هم زیربنای تحقیقات زراعی و حتی علمی است. اگرچه براساس یافته هایی که در بالا مورد بحث قرار گرفت و توصیف شد، محصولات می توانند از کوددهی کلر بیش از باور عموم بهره مند شوند. میزان کلر مورد نیاز برای دستیابی به فواید آن به عنوان درشت مغذی، به سطح طبیعی کلر موجود در خاک و نیاز ویژه محصولات کشت شده بستگی دارد. پاسخ های اساسی برای کودهای حاوی کلر در محصولات مختلفی در بسیاری از بخش های جهان گزارش شده است:
اخیرا اثبات شده که تعدادی از اختلالات فیزیولوژیک در رشد و عملکرد گندم دوروم به دلیل کمبود کلر در خاک است. به دلایل نامشخصی برخی گیاهان مانند کیوی و درخت پالم نیاز کلر بالاتری دارند که حتی با مصرف نیترات برطرف نمی شود. این گیاهان می توانند مدل های با ارزشی برای درک بهتر تنظیمات هموستازی در گیاهان عالی باشند. برای مثال نارگیل برای تنظیم بهتر عملکرد روزنه هایش وابستگی بیشتر به کلر دارد، به طوریکه بازشدن روزنه ها در شرایط کمبود کلر حدود 3 ساعت با تأخیر انجام می شود. جالب است که در دیگر نخیلات در طول بسته شدن روزنه کلر به جای نیترات آزاد می شود، در حالیکه نیترات به عنوان یک مولکول سیگنال برای تحریک پاسخ وابسته به ABA مورد نیاز است.
رشد تنباکو با تغذیه کلر افزایش پیدا می کند. در گونه های مختلف مرکبات (که همیشه فرض می شود به کلر حساسند) بعد از 30 هفته تغذیه با محلول حاوی غلظت تنظیم شده کلر، عملکرد گیاه بهبود یافت و هیچ علایمی از استرس شوری نشان نداد.
Watanable و همکاران گزارش کردند که غلظت برگ از 670 گونه متعلق به 138 خانواده کمتراز محدوده مناسب تغذیه کلر است و این مطلب نشانگر این است که اکثر گیاهان از کوددهی کلر در بسیاری از محیط ها سود می برند. در زمینه کشاورزی خاک¬های با کمبود کلر را می توان از طریق رشد گیاهان مهمی مانند نارگیل، نخل روغنی، گندم، گندم دوروم و ذرت تشخیص داد.
همبستگی نزدیک بین هموستازی کلر و NUE و مدیریت مناسب نسبت NO3-/Cl در سیستم های مختلف کشاورزی می تواند نسبت نیترات ورودی را کاهش دهد بدون اینکه عملکرد گیاه به خطر بیافتد. تجمع نیترات در سبزیجات نیز می تواند به عنوان یک استراتژی برای کاهش نیترات اضافی استفاده شود. سبزیجات به عنوان انباشتگر نیترات دسته بندی می شوند و مشتقات نیترات شامل نیتریت و نیتروزامین از مهمترین فاکتورهای خطرناک برای سلامتی بشر هستند.
سطوحی که کلر در گیاهان (عمدتا به عنوان عنصر پرمصرف) تجمع پیدا می کند و اثر آن در بهبود عملکرد گیاه، منجر شده است تا کلر به عنوان یک عنصر ماکرومفید شناخته شود. گیاهان تنباکو با سطح پرمصرف کلر کارآیی بیشتری در مصرف آب، نیتروژن و "کربن/انرژی" نشان داده اند. بهبود معنی دار کارآیی مصرف آب از تحریک رشد و کاهش مصرف آب بطور همزمان نتیجه می شود.
برخلاف اینکه کلر روابط آبی و تعادل آبی را بهبود می دهد، اثر خاص کلر بر هدایت هیدرولیکی ریشه موضوعی است که همچنان حل نشده باقی مانده است. افزایش یا تشدید WUE از طریق تغذیه کلر در سطح عنصر پرمصرف احتمالا توانایی گیاه را به مقاومت در شرایط کم آبی افزایش می دهد، فرضیه ای که باید مورد بررسی قرار گیرد. اگرچه افزایش وزن خشک گیاهان تیمار شده با کلر بطور واضح بر افزایش کارآیی مصرف نیتروژن اشاره می کند، اما شواهد مستقیم برای تأیید اینکه کلر موجب بهبود NUE می شود، لازم است. این مطلب نیز باید روشن شود که آیا NUE بوسیله بخش بندی کارآمد نیترات بهبود می یابد یا نتیجه جایگزینی نیترات توسط کلر در واکوئل است. اثر مثبت کلر بر کارکرد کلروپلاست ممکن است به خاطر فاکتورهای مختلفی مانند تنظیم انبساط تیلاکوئیدی، بهبود انتقال الکترون فتوسنتز و مکانیسم های حفاظت نوری باشد. برای روشن شدن این مطلب که آیا کلر بیوژنز کلروپلاست را تحریک می کند یا خیر نیاز به تحقیقات بیشتر است. کلر طویل شدن سلولی را بواسطه تنظیم بهتر و ارزانتر اسمز و توانایی تولید تورژسانس تحریک می کند، ظاهرا به همین دلیل است که اُکسین ورود کلر به سلول های گیاهی را تحریک می کند و اینکه ABA بر این فرآیند اثر معکوس دارد.
تمامی حقوقی این سایت متعلق به شرکت پارس کیمیا کشت می‌باشد.
